Ba Na Naas – Tikwerk

Vanmorgen kwam ik er achter dat ik voor Lilo geen schoenen meer heb die passen, nadat ik haar streng heb toegesproken van de Pokon af te blijven kondig ik zelfverzekerd aan dat ze best nog sandalen aan kan en probeer haar te overtuigen door zelf ook sandalen aan te trekken.

En nu glibber ik in mijn sandaaltjes op een drafje door de druppels regen over de Zuidas. Ik tracht de data met kennismakingsgesprekken, studiedagen en stakingen van school in mijn agenda te noteren, raak echter halverwege verdwaald tussen de e-learnings op zoek naar een cursus omgaan met september.

Gefrustreerd op zoek naar handvatten hoe te leven zonder kopje onder te gaan scroll ik door de krantenkoppen van afgelopen weken. Bij het lezen van de titel ‘Vleeseters zijn dom of asociaal’* ben ik opeens alert. Dit gaat over mij!

Dat ik een vleeseter ben is geen ontsnappen aan. Of dat dom is? Zekers. Met de kennis die ik heb over vleesconsumptie en de gevolgen hiervan en dan toch door blijven vreten kan ik het niet anders omschrijven dan zelfdestructie. Ik vraag me stiekem wel af of dit dan echt dom gedrag is? Ligt er toch aan wat er in jouw jongere jaren bij je naar binnen getrechterd is onder de noemer gezond verstand? De impact van de vleesindustrie op milieu, klimaat en mens ga ik niet onderbouwen, ben geen wetenschapper he. Mijn destructiedrift is in full effect. Asociaal ben ik ook.

Ik deel mijn vlees namelijk niet. Er zijn meer dingen die ik niet deel. Dat mag jij best asociaal noemen. Na maanden alcoholvrij is met het komen van september ook de verzameling Van Kleefjes weer gestart. En daarbij lurk ik driftig door aan de Gauloises. Thuisbezorgd.nl heeft nog nooit zo’n omzet gehad als afgelopen week. De opmerkingen dat ik nu toch wel erg oud en dikkig word beantwoord ik met een glas cola. Niet alleen het huishouden is op zijn retour, ook het atelier heeft chronisch aandacht tekort. De spinnenwebben zitten op het belichtingsraam, alle verf is naar de klote door de warmte en de vacuümpomp heeft zijn laatste lucht gezogen. De achtergelaten muffin is bedekt met een groene smurry.

Mijn hoofd slaat op hol en mijn hart is in de war, in gedachten tik ik een mail naar Roos Vonk met de uitnodiging of ze met de kerst wil komen eten. Ik denk dat het niet lang meer zal duren voordat Roos doorheeft dat de werkelijke boosdoeners de dieren zijn. Die vuile domme asociale stukken vlees! Domme, domme koeien, als je toch weet dat je zo schadelijk bent voor het milieu, met je scheten, verdrink lekker in een sloot! En omdat Roos dan massaal dieren gaat afslachten sluit ik mij aan bij de de Partij voor de Dieren en slaap in het grasveld om koeien te beschermen tegen Roos en haar aanhangers. Het is een agressief volk moet je weten. Getransformeerd in de Strijder Der Vleesch, de Ninja van de Kippensmokkelaars ga ik op in de nacht, met mijn vleestroopers elite smokkel ik varkensvoer de brug over.

Op de Zuidas knoopt iedereen stropdas of panty om het hoofd. Mouwen worden afgeknipt en broeken opgestroopt. Rapporten worden versierd met hartjes en grafieken kleuren verschillende tinten roze. Massaal wijzigen we onze voicemail: “Van 12.00 tot 14.00 zijn wij niet bereikbaar, wij zijn even naar de loempiatent op de hoek. Tot straks.”

In het echt is het donderdag en zit ik verstopt op mijn terras achter de bananenplant en lik een regendruppel vermengd met een druppeltje likeur naar binnen en lurk aan een Gauloises. Ik sis tegen de kat en gooi een bakje water. Ik voel me verdomde goed. Je snapt wel, van die momenten. Door het dakraam klinkt Peggy Lee – It’s A Good Day. Ik negeer het geklop op het raam, giet het glas Van Kleef leeg in de bananenplant en daarnaast druk ik mijn sigaret uit. Ik besluit Gado Gado te maken zonder vlees en stuur mijn schoonmaakster een app of ze wat extra uurtjes kan komen.

Ik kan mijn zelfdestructiedrang niet bedwingen, ik voel me machtig en loop naar de keuken om mijn glas te vullen, steek een sigaret op, onderaan mijn boodschappen lijstje krabbel ik kip om het vervolgens door te strepen en daaronder te schrijven: Veel Kip! Peggy Lee gaat terug in haar hoes, en Atmosphere – Self hate bad dub gaat erop. Ik voer het volume op naar 16, loop terug naar mijn terras en verstop me achter de bananenplant.

Ik lach als de duivel.

*‘Vleeseters zijn dom of asociaal.’ “Sociaal psycholoog Roos Vonk (57) veranderde van standpunt over vleeseters.” (De Volkskrant, 24 augustus 2018)