#FBnotitie | #nieuwtikwerk |#indejacoba
You Don’t Own Me – Lesley Gore

Van die dingen over tikken, groepsapps, trouwen, bruidstranen en alles wat ik bezit.

Naarstig tikkend tussen minstens 15 pakken probeer ik mijn hoofd erbij te houden, maar bij het idee dat ik van de notities later een kloppend verhaal moet maken krijg ik het warm. Ellendige panty..crap m’n schoenen, ik hoef niet onder de glanzende ovale tafel te kijken om te weten dat ik in alle haast vergeten ben mijn schoenen om te wisselen.

yep, that akward moment you’re wearing Nike and you just can’t do it

Ik heb een hekel aan mezelf, dat ik mij daar voor schaam. Starend naar de grafieken, waar ik overigens niets van begrijp, knik ik instemmend en tik interessant verder. Naast mijn laptop ligt mijn mobiele telefoon, niet één, maar twee. Tussen de kier van het hoesje zie ik een groen licht, ah, een bericht. Niet kijken, opletten en tikken moet je. Ik kan de verleiding niet weerstaan, ik ben echt heel diep gezonken. Met één hand glij ik langs mijn laptop en klap mijn telefoon open.

Groepsapp
Ondertussen tik ik naar mijn collega via messenger: ‘meid luister en noteer jij?’ ‘Nee’ tikt ze terug, ‘ik ben mijn vakantie aan het boeken. Gezien deze presentatie komt er een bonus aan, dussss..’

Groepsapp met die drie getikte grieten, emotioneel volledig instabiel maar nog altijd mijn steun en toeverlaat.

Gisteren is er alleen wat faliekant mis gegaan. He-le- maal mis. Of eigenlijk al veel eerder. Al 10 jaar geleden toen één van deze grieten middernacht achterop bij hem door de Boekhorststraat wegfietste, daar kon niets anders dan ellende van komen. Dat wist ik al. Gelukkige liefde is niet normaal, daar heeft de wereld niets aan. We weten het allemaal, Jeroen van Neure en Melissa Davis, ja laten we de daders maar gewoon bij naam en toenaam noemen. Nu gaan ze trouwen. Prima hoor, al mag ‘t van mij soms best een tikkeltje minder. Die twee zijn een complot tegen de mensheid. Ik voorzie niets dan ellende. En die ellende is gekomen. Bij de bruidstranen, daar ben ik er ingeluisd. Door drie getikte grieten. Dat zijn 6 handen op één buik. Ze kennen elkaar al jaaaren, al lang voordat ik ze kende. Ik was nooit van plan van dit stel te gaan houden. Alle drie dus emotioneel volledig instabiel, eentje is een ongeleide activiste, iets met dieren. De ander, veel te slank en veel te mooi, die probeert d’r twee tieners in het gareel te houden, dat doet ze samen met haar ex, mag je zelf een voorstelling van maken hoe dat gaat.. en van de regen in de drup hokt ze nu met een of andere getatoeëerde gast die alcoholvrij bier drinkt. Ja daar zet ik mijn vraagtekens bij ja. Is toch verdacht, alcohol vrij bier? En die derde getikte, die gaat dus trouwen. Over haar wil ik verder niet te veel zeggen, ze is een beetje eng soms..

Ik zelf drink al een tijd geen alcohol meer, nou ja, in elk geval niet overdag, heel soms heb ik een uitschieter en zo ook gisteren. Want een van Kleefje kan je niet laten staan nietwaar? Ik weet nog niet of het per ongeluk gebeurde of dat het een complot was. Vrouwen praten natuurlijk, een bruiloft met kleding en versiering en de catering en voor altijd en oe en ah blablabla. Enne, over vreemdgaan, tja.

PRAAT NOOIT MET DE VROUW VAN JE BESTE VRIEND OVER VREEMDGAAN. Dat wist ik gisteren nog niet. Nu wel. Na wat getouwtrek en hier en daar een afwijkende mening van Dian kwam de vraag.. als Jeroen zou vreemdgaan, zou je het dan zeggen? En iets te overtuigend en iets te snel antwoordde ik volmondig NEE. Datzelfde ogenblik voelde ik het al. Dit is niet goed Irina, dit is niet goed, het gaat he-le-maal mis.

En mis ging het ook.. ik probeerde het nog wat te verzachten met, er zijn toch ook gradaties van vreemdgaan en van maar ik zou wel zeggen dat hij het tegen jou moet zeggen.. ik probeerde nog vol overtuiging, dat zou hij nooooiiitttt doen. Alles tevergeefs. Halverwege het gevecht liet ik mijn verdediging zakken en werd ik in de val gelokt. Gelukkig waren er nog de bruidstranen. Terwijl ik vluchtte in de drank wist ik dat ik zou boeten voor deze daad. En dan nu die groepasapp. Iets over een mindere rang vriendin en dat ze er maar weinig toe doet. Daar weet ik wel wat leuke antwoorden op te verzinnen, maar ik voel heel goed dat het niet de tijd is om lollig te gaan doen. Die dierenactiviste en dat gescheiden mokkel vragen zich af waar zij eigenlijk staan. Ik dreig nog half over hun te gaan schrijven, dat maakt ze niets uit. Dat gescheiden mokkel daagt me uit met de woorden: “Kan jij ertegen als wat je schrijft jou onze vriendschap kost? ”Het zit haar ook dwars dat ze meegevraagd wordt voor een weekend weg omdat zij de enige is die fatsoenlijk kan autorijden. Tja er zijn nou eenmaal vrouwen die gewoon beter niet kunnen autorijden, en ja, daar ben ik er een van. Ze moet niet miepen maar rijden denk ik zo. En die dierenactiviste tikt: “Schrijf maar, ik lees toch niets van jou!” Wegens desinteresse zakt Dian onmiddellijk in rang.
‘Iedereen akkoord?’ Galmt het door de vergaderzaal.

Ik sluit mijn telefoon en laat deze in mijn zak glijden. Ik wacht tot iedereen weg is om op mijn Nike schoentjes naar mijn bureau te schuifelen.

Lang, ongeveer een dag, heb ik nagedacht hoe dit recht te praten. Maar de waarheid is, mijn waarheid is wat ik jullie geef, en dat is tevens het enige wat ik echt bezit. Ik veeg een bruidstraantje van mijn wang, gelukkig heeft niemand het gezien.

Weekend