Home | Edward Sharpe and The Magnetic Zeros Acoustic Cover | Narvaez Music Covers | Reality Changers

“Schrijf eens wat vrolijks. Vroeger schreef je nog wel eens wat amusants, over een vis, of de zon en de liefde. Toe schrijf nog eens wat.” Dit soort berichten maakt mij zeer depressief. Wat er op de rug van liefde hangt, daar kijkt niemand naar.

“Mam, wat is een krant?” “Sprookjes voor grote mensen.” “O, en leven ze lang en gelukkig?” “Ligt eraan waar ze wonen.” “Wie is de baas van waar je woont?”

Voor de laatste keer dit schooljaar loop ik de route van De Jacoba richting basisschool. Ik huppel en zing zo hard als ik kan. Het is Vakantie. Het is Vakantie. Ik heb er zin in. In mijn hoofd dan. De werkelijkheid is dat ik met mijn veel te zware werktas met werkrotzooi mijn fiets in bedwang probeer te houden, ik mijn sigaret weer terug in het doosje stop, het waait te hard om deze aan te steken, tussen mijn kin en schouder klem ik mijn telefoon en roep: “Ja ik ga de afspraak zo gelijk verzetten.” Als ik met mijn rechterhand mijn telefoon opvang die tussen mijn kin en schouder wegglipt waaien de papiertjes uit het groene mapje de straat op. Dat moest een schoolrapport voorstellen. Dit rapport is een serieuze zaak. De hele toekomst van mijn dochter hangt af van dit rapport. Er zijn opvoeders die anders beweren: “Ik wil dat mijn kind gelukkig wordt, maakt niet uit wat ze later wordt, gaat erom dat ze doet wat ze leuk vindt.” Leugens, leugens en nog eens leugens. Ik heb het afgelopen jaar ontzettend veel leugens gehoord. Ik ben zo blij dat het vakantie is. Liefde, gelukkig zijn, het beste voor je kind, allemaal nonsens. Wij zijn nog altijd dezelfde egoïsten.

Vanachter op de fiets roept Lilo. “Mam, wie is nou de baas van het wonen?”

Tuurlijk ben ik reuze trots op mijn dochters rapport. Hier en daar schort er nog wat aan, dat See We Through De Vingers. Wat ik verberg is dat ik geen zak van dat hele rapport snap. Ik zie streepjes en leeftijden. Gemiddeld, bovengemiddeld. Bovengemiddeld is goed toch? Geen idee wat er überhaupt is gemeten. Gemiddeld van wat?

Tijdens het rapportgesprek heb ik allemaal gehoord wat ze leren op school. Mijn dochter doet in de kring goed mee. In mijn hoofd herhaal ik, doet in de kring goed mee, doet in de kring goed mee. Ik durf niet te vragen wat daar precies mee bedoeld wordt, met meedoen in de kring? Braaf lach en knik ik, buig mijn hoofd en staar nog eens naar het rapport.

Lilo kan goed verwoorden wat ze bedoelt. Die herken ik niet zo. De kleutertjes zijn bezig geweest met de verdwijning van de vader van Amira. Dat is dat vluchtelingengezin. Arm kind. De zon schijnt en het is vakantie. Ik doe even of oorlog niet bestaat. Laat ik mijn dag niet door verpesten. In de klas is gezamenlijk besloten dat ze de vader van Amira gaan zoeken als zij 18 is. Ik vind dat een wijs besluit. Er is echter een iemand die daar anders over denkt.

“Nou die is dood he mam. Alles wat uit Syrië deze kant op komt met een boot en zoek is, is dood, helemaal dood, vindt je nooit meer terug. Toch Mam? Die baas van het wonen heeft dat niet zo goed geregeld.” Tja, doet goed mee in de kring.

“Mam, zit je nou weer te lezen in de krant?” “Ja schat.” “Als wij op vakantie gaan, gaan we toch niet met de boot?” “Nee schat wij blijven thuis.” “Staat er nog een leuk sprookje in de krant?” “Ja, de Engelsen gaan naar huis, en die zullen wel een tijdje thuisblijven ook.”

Lang van stof is De Liefde, bodemloos is De Liefde, Massief is De Liefde, Liefde is ontembaar, van Liefde heb ik nog genoeg.

Irina van der Spek.

Liefde is thuis zijn met jou.