#indejacoba | #nieuwtikwerk | #FNnotitie | Ingewikkelde liefde | #schrijf | #tikwerk | #secretaresse
Lou Reed – Walk on the Wild Side

Met flinke hoofdpijn en samengeknepen ogen word ik wakker. Het is donker op deze vroege ochtend in de Jacoba. De krantenjongen schudt mij de hand. In gebrekkig Nederlands vertelt hij dat zijn krantenbaas 45 euro op zijn salaris heeft ingehouden, iemand in Jacoba heeft geklaagd over een natte krant. Ik kijk verschrikt en schud afkeurend. ‘Belachelijk! Wie doet dat nou?’ De krantenjongen brengt zijn hand naar mijn wang en ik voel zijn eeltvingers over mijn wang glijden. Ieuw. ‘Wat is er met jou gebeurd? Vraagt hij’
‘Ik ben gemept met een nietmachine door een secretaresse.’

Ken je die types? Die secretaresses met een snoeppot, die gezellige? Die pot staat altijd netjes gevuld op haar bureau, echter kan je zomaar niet een snoepje pakken! Hier gaat een heel ritueel aan vooraf, en dit ritueel heeft helemaal niets met Liefde te maken. Ik heb wel eens een hele dag zitten staren naar een pot, ik durfde niet op te staan om een snoepje te pakken. Weet je wat het is?
Die pot staat daar niet voor niets, is ook helemaal niet gratis en die meid die daarbij hoort is helemaal niet ‘gezellig’. Een façade, een leugen, goochelarij, een valstrik! Deze SnoepPot heeft een prijs!

Elke keer als je een snoepje komt halen, moet je een praatje maken. Dat doe ik dan ook, en in den beginnen was dit het helemaal waard. Het is gezellig, ik maak een praatje, zij vraagt hoe het met mij gaat, ik praat over mezelf, ik voel me goed. Ja toch. En als er dan iemand ook nog luistert, ben ik helemaal in m’n nopjes.
Op een dag gebeurde het: Niet anders dan voorgaande weken liep ik richting snoeppotbureau, geschokt was ik, een lege pot. Ik wilde net weglopen, te laat, ik was gezien. Nu moest ik wel een praatje maken. Ik kon niet weglopen want dan zou zij weten dat ik alleen voor de snoep kwam.

Waarom zou ze dat doen, de hele dag die snoeppot? Misschien heeft ze behoefte aan een praatje, behoefte aan aandacht, misschien gewoon een beetje behoefte aan liefde? Ik besluit haar Valentijn te zijn, ik buig voorover en fluister in haar oor: ‘Wil jij mijn snoepje zijn?’ BAM nietmachine tegen m’n kanis.

Om mezelf te troosten kruip ik thuis met een deken en een zak met in folie gewikkelde chocolaatjes op de bank. Ik pak de krant erbij welke scheurt omdat ie een beetje nat is. Geërgerd bel ik de klantenservice. ‘Ja hallo met Irina van nummer 100. Ik wil graag een klacht indienen.
Mijn krant is nat.