little things mean a lot / kitty kallen

miauw| katers en poezen | afgelopen week| gister | vandaag| nu| vaseline | elke dag een brief aan jou | ik mis je | ik mis je | elke dag een brief aan jou | nu | gister | afgelopen week | katers en poezen | miauw | trouwen | dood | moederdag | poezenavond

Met de fiets aan de hand lopen we de Keizerstraat uit. Naast mij babbelt ze aan één stuk door. Ik hoor niet wat ze zegt maar ik zie haar wel. Ze straalt enorm. Vreselijk, gelukkige mensen. “Ik heb zin in vanavond”, zegt ze, ik heb doekjes, paracetamol en vaseline. Ik stik er bijna in, wat ben jij van plan vanavond. Ik ben een beetje bang.

Zondagochtend, ik heb slecht geslapen. Niet door een kater, maar door de hoeveelheid informatie die ik moest verstouwen. Ik voel aan mijn gezicht. Gister heb ik heel veel geleerd over botox. Ik lig op mijn buik door de open deur te staren. Met mijn hoofd leun ik op mijn handen in de hoop dat ik het vet van mijn onderkin zo m’n rimpels in douw. Miauw, een rode kater springt naar binnen, ik glij met mijn ellebogen van m’n kussen af. Met de gedachte nog geen botox voor mij, ik wil nog een tijdje boze rimpels kunnen persen, laat ik mij uit bed rollen, moet jij ook eens doen. ‘T is immers moederdag, ik zou het er van nemen…

Net bijgekomen van de ongenodigde kater belt m’n broer. Oei die is beetje boos. Mijn vraag of hij ook rimpels heeft als hij boos is maakt hem nog bozer. Ik heb de kattenbak niet schoongemaakt. En dat zit mijn broer zeer dwars. Dat hij van iedereen mij heeft gevraagd om voor die kat te zorgen getuigt wel van vertrouwen in zijn kleine zusje, dat wel. Geeft me net dat beetje zelfvertrouwen wat ik nodig heb. Mij alleen laten met een kat, en dat in het BBQ seizoen. Lefgozer hoor, die broer van mij. Ik ben van mening dat zijn instructies niet goed waren. Er is geen woord gerept over een kattenbak verschonen. En dat die kat onwijs aan het miauwen is blijkt te betekenen dat ie honger heeft. Wist ik veel, ik versta geen miauw. “Twee eetlepels toch?” “Ja, heb je dat gedaan?” “Ja echt, elke avond.” Blijkt dat ze die kat drie keer per dag eten geven. Wie geeft z’n kat nou drie keer per dag eten? Hij komt wel even langs, shit. Als mijn grote broer langskomt is ’t geen kattenpis. Lilo komt aangekropen, op d’r knieën met de handjes krom gebogen. “Miauw” zegt ze. Nou de ene miauw is de andere niet kan ik je vertellen. “Mama vandaag ben ik een kat en jij moet me aaien.” Ik miauw en aai haar. “Nee mama jij miauwt niet! Jij bent geen kat, jij bent een mens!” Ik snap er niks van. Niks van katten, niks van kinderen, eigenlijk niks van mensen in het algemeen. “Lilo vind jij dat ik rimpels heb?” “Nee mama, maar je bent wel dik.” “Jij bent toch een kat?” “Ja,”miauwt ze. “Nou katten kunnen niet praten.”

Ik hoorde dat Waylon ook niet meer praat. Is ook aan het miauwen geslagen. Wat mij betreft een van zijn beste ideeën ooit. Ik had het in eerste instantie verkeerd begrepen. Waylon praat wel, alleen niet met journalisten van het AD en de Telegraaf. De Telegraaf vind ik sowieso geen krant. En het AD heeft iets stouts geschreven. Waylon heeft gelijk. Laat die lul toch met rust, gaat ie uit protest straks miauwen, uh zingen. Hij heeft ook een conflict met de Story. Miauw hoor ik mezelf miauwen. Ik zou wel voor de Story willen werken. De Story, ik schrijf het op mijn bucket list: Werken bij De Story. Ik pak een potlood en heel lichtjes schrijf ik er botox onder. Aan de andere kant, in de nacht zijn alle katjes grauw dus ik streep botox weer door. Naast de kat van m’n broer en de rode kater die vanmorgen voorbij vloog, heb ik gisteravond ook heel wat poesjes gezien. Alle poesjes eindigden op het strand. Luid gemiauw, tot het licht uitschiet en iedereen even stil is, te kort wat mij betreft, al snel wordt er druk verder gemiauwd. En luid. Heel onaardig roep ik of ze d’r bek nie ff kan houden. Ik ben een heel lelijk persoon nu, maar door de nacht ziet niemand mijn boze rimpels, dus ‘t maakt me niet uit. Er wordt verder gemiauwd, geplast en gekotst. En iemand zoekt z’n pot vaseline. Dit is het moment om naar huis te gaan.

Fietsend door stil Den Haag bel ik naar huis. Er wordt niet opgenomen. Ik stop om een sigaretje op te steken. Muziekje of.. ik klik het nummer aan, voicemail van een vreemde. Al lang door een ander in gebruik. Ik mis het ’s nachts met je praten. Ik mis je. Aan de andere kant, zie ons gaan dan zonder jou. Het kan niet zo blijven. Ik heb immers nog meer katten te geselen. Ik heb nog zoveel te doen. Ik moet carrière maken bij de Story en een Botox laten doen, ik moet nog uitzoeken van wie die kater is en ik moet nog gaan begrijpen waar al die poezen over miauwen en ik moet het goedmaken met m’n broer. Ik kan geen tijd meer verspillen. En ik heb nog allemaal appjes te lezen. De pot vaseline is weg, of ik er meer van weet. Het moet niet gekker worden. Ik stuur terug:

Miauw

En hij vroeg wil jij mijn poesje zijn dan ben ik jouw kater. En zo geschiedde. En ze miauwden nog vele momenten.

Tot de dood ons scheidt.