Veertig – Tikwerk

Een super lang aanrecht met wel vier gootstenen naast elkaar. Met in mijn handen een blauw emmertje gevuld met twee koffiebekers en een limonade glas schuifel ik gebukt langs het lange aanrecht. “Mevrouw bent u wat kwijt?” “Mevrouw.” Het duurt even voor ik besef dat deze man het tegen mij heeft. “Nee ik ben niks kwijt, ik zoek de afwasmachine.”

Naar mijn vriendinnen app ik trots dat het helemaal top gaat. Vuur gemaakt met hout en alles. Dat ik naar het dichtstbijzijnde tuincentrum ben gereden met de auto, vier zakken brandhout heb gekocht en die fik heb aangestoken met lege pakjes sigaretten en aanmaakblokjes app ik er lekker niet bij. Tent opgezet met scheerlijnen, haringen en alles. Ik heb gegoogeld naar ‘knopen leggen’. Praten we niet over, toch?

Ik heb nieuws. Yoga komt niet uit India. Yoga is hier op deze camping uitgevonden. Daar ben ik na een dag al van overtuigd. Ik voel een sterke drang om Ann te bellen. Die heeft eens een poging gewaagd mij mee te krijgen naar de yoga. De poging heeft anderhalf jaar geduurd. Ik zie haar nog zo de Jacoba uit fietsen in een veel te strak broekje met een matje in een biologisch tasje. Wel met haast, want ze was altijd te laat. Ik stel me voor om volgende keer als ik haar zie advies te geven. “Hé Ann. Slow Living, ken je dat! Moet je eens proberen. Is goed voor je!”
Ik zit dus op een camping voor Slow Living Yoga mensen die na de yoga met z’n allen de zweethut ingaan, niet voordat ze gezamenlijk hebben gezongen in de zweefmolen natuurlijk.
Met de hoeveelheid mensen die er hier op een veld staan ben ik van mening dat er niets minimalistisch aan is. Wel een goed voorbeeld van hoe verschillende culturen naast elkaar kunnen leven. Het kan dus wel! Aan de andere kant, we zijn er net een dag dus laat ik niet op de zaken vooruit lopen.

Het campen moet je niet onderschatten. Al snel liepen wij tegen een groot probleem aan. Hoe moet dat met de melk? En Jim, hoe moet dat met jouw bier? Ga jij warm bier drinken? Wij een koelkast gehaald. Fuck die Shit. Bij ons in de voortent staat een koelkast. En een koffieapparaat staat er op. Vloerbedekking hebben we ook gekocht. Want je denkt toch zeker niet dat ik met mijn blote voetjes in het gras ga. Voor Slow Living wordt er trouwens veel gerend. Her en der wordt een Unicorn Flowtie opgeblazen. Een hoop gesleept met bolderkarren. Ik neem het programma van de camping door. Als ik dat zo bekijk is het een druk program. Die agenda’s van de Zuidas stellen opeens niets meer voor. Sterker nog, vergeleken met dit dagprogramma kan ik niet anders dan constateren dat mensen op de Zuidas lui zijn. Of zouden ze stiekem aan Slow Living doen?

Terug in de Jacoba heb ik gewacht tot iedereen slaapt en sta stiekem in de keuken een sigaretje te roken. Slow open ik mijn afwasmachine en snel doe ik hem weer dicht. Ik ben veertig en heb een afwasmachine. Ik neem mijn notebook, blader naar bladzijde twee en zet een streep door het woord afwasmachine. Check. Ik staar naar de sterren. Veertig, heb ik mooi gehaald nietwaar? En er is niets slows aan geweest. Het ging snel, alles is als gisteren, het was veel, delen van het proces zijn vaag en op sommige plekken mis ik een naam. Veroordeel me maar en noem me wat je wil. Ik moet door, ik heb haast, ik wil snel, ik wil nu, ik wil heel veel, mijn ontembare hart kan niet wachten om te beginnen aan de komende 40 jaar. Wat je wil doe het nu, leef en heb lief alsof er geen morgen is.

Op een dag is er geen morgen.