Beres Hammond – Putting Up Resistance

Tssss. Klik. Mooi geluid als er een treinstel aangekoppeld wordt. Daar word ik rustig van. En dat heb ik nodig want ik kom net van het schoolplein. Daar leek het Khao San Road wel, je struikelt er over kinderen met rugzakjes, kinderwagens blokkeren de ingang, auto’s worden afgesneden door scooters waar kinderen uit en af stappen. Enkel de smog ontbreekt. Dit geluid tssss, daar word ik rustig van en dat kan ik wel gebruiken, ik mag vandaag weer naar de Zuidas.

De weilanden flitsen voorbij en ik droom weg. De stemmen zijn geteld. In het Paard rookt het na van het feestgedruis. De eerste nieuwsbeelden komen zondag al voorbij. Ik eis bij voorbaat een hertelling. Vrijdag is goed verlopen, geen incidenten. Zaterdag op zondag liep het uit de hand. De Haagse Nachtraad krijgt er snoeihard van langs en het rapport is vernietigend. Alles is uitgekomen. Grootschalige fraude. Eentje heeft informatie achtergehouden voor de ander, en die informatie kwam van de Nachtraad. Er is bij iemand ingebroken, er zijn posters ontvreemd welke nu drijven in de Hofvijver. Feestgangers zijn massaal omgekocht, er zijn gratis lolly’s uitgedeeld in ruil voor een stem. Er is dik geïnvesteerd in cokekotters uit Urk om de komende feestgangers te voorzien. In ruil voor deze business heeft Urk gestemd. Dat je met elk willekeurig e-mail adres kan stemmen daar praten we niet over. Filmpjes op TV West waarin enkele feestgangers met verbaasde wenkbrauwen mompelen: “Dat zagen we niet aankomen.” Dit doen we nadat we massaal geliked, gedeeld en gestemd hebben. Nadat we massaal iedereen op hebben lopen hitsen en roepen dat we een Nachburgemeester willen. Hoe dit er dan precies uit moet gaan zien, daar mag de nieuwe Nachburgemeester zich de komende twee jaar over buigen. Middels een referendum grijpt er eentje de macht. Amalia is aan het uithuilen bij Maxima, zij had voor Zoë gekozen en die is het niet geworden. De nachtraad verspreidt een filmpje: “Gaat u rustig slapen dan hoort u snel van ons.”

“Is deze plek vrij?” vraagt een mevrouw met tijgerschoenen. De weilanden hebben plaatsgemaakt voor betonnen gebouwen en ik kijk uit op een file waarin iedereen grote haast heeft op de Zuidas te arriveren. Nu heb ik ook haast, want als er zoveel mensen daar graag heen willen moet er wel wat te beleven zijn, toch? Tsssss. De deuren van de trein gaan open. Ook dit geluid geeft mij rust. En totaal zen loop ik met de kudde mee.

Als ik Haags Khao San Road overleef zal de Zuidas ook wel lukken.